بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی و اثر بخشی مدیران (مطالعه موردی : دانشگاه شاهرود )

هدف این پژوهش، به تعیین رابطه بین سرمایه اجتماعی و اثربخشی مدیران دانشگاه شاهرود( در سال1393) پرداخته است. جامعه و نمونه آماری این پژوهش را کلیه مدیران دانشگاه شاهرود( 76 نفر) تشکیل داده اند، تمام 76 نفر انتخاب شدند، و در نهایت 76 پرسشنامه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت؛ پژوهش به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام شده است. در مبانی نظری این پژوهش به بحث در مورد سرمایه اجتماعی و اثربخشی، تئوری های سرمایه و اثربخشی پرداخت شده است و سپس در پایان چارچوب نظری پژوهش طراحی گردیده است. ابزار گردآوری اطلاعات دو پرسشنامه محقق ساخته بوده که بعد از برآورد اعتبار و پایایی در بین پاسخ گویان توضیع گردید. بعد از تکمیل پرسشنامه ها با استفاده از نرم افزار 22 spss ضرایب آماری متناسب با نوع متغیرها( آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام) محاسبه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج آزمون فرضیات بیانگر این است که بین تمام ابعاد متغیر سرمایه اجتماعی( میزان انسجام همکاران در انجام وظایف، میزان مشارکت همکاران در امور، اعتماد متقابل همکاران و احساس وجود تصویری مشترک از آینده) و میزان اثر بخشی مدیران دانشگاه شاهرود رابطه معنادار و مستقیمی وجود دارد به این معنی که تغییرات در میزان سرمایه اجتماعی کارکنان باعث ایجاد نوسان در متغیر وابسته( اثربخشی مدیران) خواهد بود. تحلیل رگرسیونی بیانگر این است که ابعاد چهار گانه سرمایه اجتماعی به طور خالص 31/0 درصد واریانس اثربخشی مدیران در معادله را تبیین می کنند، و متغیر میزان مشارکت همکاران در اداره امور(یکی از ابعاد سرمایه اجتماعی) تعیین کننده ترین عامل تاثیرگذار بر اثربخشی مدیران در جامعه مورد مطالعه است، این عامل به میزان 794/0 درصد از تغییرات متغیر وابسته را مورد تبیین قرار می دهد؛